کد مطلب:315254 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:357
شفای مریض به برکت آب سرداب مقدس حرم اباالفضل
همه می دانیم كه یكی از آرزوهای زایرین كربلای معلا، دسترسی به آب سرداب حرم اباالفضل علیه السلام - یعنی همان آبی كه به طور دایم دور قبر مطهر حضرت اباالفضل علیه السلام در حال طواف است و معروف به آب علقمه می باشد - هست. این آب پاك قبلا به سختی و به ندرت تهیه می شد، ولی اخیرا، نزدیك یك سال است كه - بحمدالله - با لوله كشی نمودن آن، به حجره ای در زاویه ی شمال شرقی حرم مطهر هدایت شده و هر روز خادمین مخصوص، این آب شفا را به مقداری معین به زوار هدیه و تبرك می دهند.
جالب این كه در زیارت اخیر - كه در نیمه شعبان 1384 ه. ش - 1426 ه. ق مشرف بودم - باخبر شدم كه بخش تبلیغات حرم حضرت اباالفضل علیه السلام یك حلقه سی دی در رابطه با آب سرداب مقدس و شرح حال آن در اختیار زایرین می گذارد. و الحمدالله بنده هم آن را تهیه نمودم و اینك معجزه ای را كه در آن نقل شده است، می نویسم:
قابل توجه این كه این سی دی به نام «ماء الخلود» می باشد كه ترجمه فارسی آن: آب جاودانگی (آب حیات) می باشد و برنامه ای است كه توسط شبكه ی
[ صفحه 504]
ماهواره ای «الأنوار» در سال 2005 میلادی - 1384 ه. ش - 1426 ه. ق تهیه و پخش شده است.
در این برنامه قسمت های مختلف سرداب مقدس از درب ورودی آن تا زوایای مختلف زیرزمین و سرداب و پله ها و قبر مطهر آبی را - كه مانند تشنگان حیرت زده دور قبر اباالفضل علیه السلام در حال طواف است - نشان می دهد.
دو تن از شخصیت های كربلای معلا به نام های حضرت حجت الاسلام شیخ عبدالمهدی سلامی كربلایی و آقای عبدالهادی عبدالجلیل (ناظر حرم مطهر) درباره ی تاریخچه و خواص این آب مقدس و جاودانه توضیح می دهند.
بخش مهم گفته های این دو شخصیت در این دو نكته می باشد كه:
اولا: این آب جاودانه برخلاف آب های معمولی، شفابخش است.
ثانیا: حتی اگر مدتی طولانی این آب در ظرفی سربسته بماند، عفونی نمی شود و اثر شفای آن از بین نمی رود.
آقای شیخ عبدالمهدی سلامی كربلایی معجزه ای را به عنوان نمونه ذكر می كند و آن این كه:
روزنامه «الصباح» عراقی نوشت:
چند سال قبل دختر یكی از اساتید دانشگاه در كشور هند مریض شد. به طوری كه پزشكان از معالجه ی او ناامید شدند، بالاخره آن استاد، دختر خود را به كربلا آورد و به علت این كه رفتن به سرداب مقدس اجازه از شخص صدام ملعون (رئیس جمهور ظالم وقت) را لازم داشت، شخصا نزد او رفت و دختر مریض خود را هم همراه برد و موفق به اجازه شد.
با دختر خود به حرم مطهر اباالفضل علیه السلام آمد، با هم از پله های سرداب مقدس پایین رفتند. دختر مریض وارد آب شد و بدن خود را متبرك به آن آب حیات (كه دائما در حال طواف قبر سقای لب تشنگان می باشد) نمود، و وقتی از آب بیرون
[ صفحه 505]
آمد، اثری از بیماری در بدن او نبود و با نظر كیمیا اثر باب الحوائج علیه السلام شفا گرفته بود. قربانت یا اباالفضل!
جالب این كه در زیارت اخیر - كه در نیمه شعبان 1384 ه. ش - 1426 ه. ق مشرف بودم - باخبر شدم كه بخش تبلیغات حرم حضرت اباالفضل علیه السلام یك حلقه سی دی در رابطه با آب سرداب مقدس و شرح حال آن در اختیار زایرین می گذارد. و الحمدالله بنده هم آن را تهیه نمودم و اینك معجزه ای را كه در آن نقل شده است، می نویسم:
قابل توجه این كه این سی دی به نام «ماء الخلود» می باشد كه ترجمه فارسی آن: آب جاودانگی (آب حیات) می باشد و برنامه ای است كه توسط شبكه ی
[ صفحه 504]
ماهواره ای «الأنوار» در سال 2005 میلادی - 1384 ه. ش - 1426 ه. ق تهیه و پخش شده است.
در این برنامه قسمت های مختلف سرداب مقدس از درب ورودی آن تا زوایای مختلف زیرزمین و سرداب و پله ها و قبر مطهر آبی را - كه مانند تشنگان حیرت زده دور قبر اباالفضل علیه السلام در حال طواف است - نشان می دهد.
دو تن از شخصیت های كربلای معلا به نام های حضرت حجت الاسلام شیخ عبدالمهدی سلامی كربلایی و آقای عبدالهادی عبدالجلیل (ناظر حرم مطهر) درباره ی تاریخچه و خواص این آب مقدس و جاودانه توضیح می دهند.
بخش مهم گفته های این دو شخصیت در این دو نكته می باشد كه:
اولا: این آب جاودانه برخلاف آب های معمولی، شفابخش است.
ثانیا: حتی اگر مدتی طولانی این آب در ظرفی سربسته بماند، عفونی نمی شود و اثر شفای آن از بین نمی رود.
آقای شیخ عبدالمهدی سلامی كربلایی معجزه ای را به عنوان نمونه ذكر می كند و آن این كه:
روزنامه «الصباح» عراقی نوشت:
چند سال قبل دختر یكی از اساتید دانشگاه در كشور هند مریض شد. به طوری كه پزشكان از معالجه ی او ناامید شدند، بالاخره آن استاد، دختر خود را به كربلا آورد و به علت این كه رفتن به سرداب مقدس اجازه از شخص صدام ملعون (رئیس جمهور ظالم وقت) را لازم داشت، شخصا نزد او رفت و دختر مریض خود را هم همراه برد و موفق به اجازه شد.
با دختر خود به حرم مطهر اباالفضل علیه السلام آمد، با هم از پله های سرداب مقدس پایین رفتند. دختر مریض وارد آب شد و بدن خود را متبرك به آن آب حیات (كه دائما در حال طواف قبر سقای لب تشنگان می باشد) نمود، و وقتی از آب بیرون
[ صفحه 505]
آمد، اثری از بیماری در بدن او نبود و با نظر كیمیا اثر باب الحوائج علیه السلام شفا گرفته بود. قربانت یا اباالفضل!